Ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон дар хориҷи кишвар сафири фарҳангии кишвари худ мебошад.Ба ҳамаи шумо – ҳамватанони азиз зарур аст, ки ҳамеша муттаҳиду сарҷамъ бошед, Тоҷикистонро қисмат накунед ва ҳамеша дар ёд дошта бошед, ки мо як Ватан – Модар дорем. Дар куҷое, ки кору зиндагӣ мекунед, эътибору обрӯ ва шаъну шарафи миллатамонро нигоҳ доред, то тавонед, хубӣ кунед, агар хубӣ аз дастатон наояд, ба дигарон зарар нарасонед ва номи миллати куҳанбунёди тоҷикро доғдор насозед ва барои рушду тараққиёти Тоҷикистон, ободиву пешрафти Ватани аҷдодии худ ва зодгоҳатон саҳми арзишманд гузоред.
Эмомалӣ Раҳмон
Давлате дар Осиёи Миёна, ки дар доманаи Помир воқеъ буда, ба баҳр роҳ надорад.
Тоҷикистон дар байни ҳамаи кишварҳои собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ аз рӯи суръати афзоиши шумораи миллатҳои титулӣ ҷои аввалро ишғол мекунад.
Тоҷикистон ба категорияи кишварҳои агросаноатӣ мансуб аст.
Яке аз вазифаҳои муҳими дар назди давлат қарордошта ташаккули ташкилии тоҷикони бурунмарзӣ, ҷалби онҳо ба ҳифзи манфиатҳои умумии кишварамон мебошад.
Ҳадаф
Яке аз вазифахои мухиме, ки дар назди давлат меистод, тарбияи ташкилии точикони хоричй буд.
Ба ҳифзи манфиатҳои умумии мамлакатамон ҷалб намудани тоҷикон.
Иштироки диаспора ва ҳамватанони бурунмарзӣ дар рушди иқтисоди Ҷумҳурии Тоҷикистон.
Рушди робитаҳои тоҷикони ҷаҳон ва ватани таърихии онҳо.
Вусъат додани робитаи диаспораҳо, ҳифзи ҳуқуқҳои маданию сиёсии онҳо.
Дар марҳалаи ҳозира мафҳуми «диаспора» ба унсури муҳими муносибатҳои байналхалқӣ табдил ёфтааст. Воқеиятҳои ҷаҳонишавӣ дар назди кишвари мо ба нафъи рушди кишварамон вазифаҳои нав мегузорад.
